امام حسین (علیه السلام) فقط در کربلا نیست؛ همه جا حضور دارد؛
همان طور که « إِنَّ اللَّهَ لَا یَخْفَى عَلَیْهِ شَیْءٌ فِی الْأَرْضِ وَلَا فِی السَّمَاءِ = در حقیقت هیچ چیز [نه] در زمین و نه در آسمان بر خدا پوشیده نمى ماند» (آل عمران/5). برای خلیفه ی خدا هم هیچ چیز در آسمان و زمین مخفی نیست.
همان طور که خداوند «داخل فی الاشیاء لا بالممازجة و خارج عن الاشیاء لا بالمباینة = داخل در اشیاء است اما نه آن جوری که یک جسم داخل جسم دیگر می‌شود، و خارج است از اشیاء، نه به معنای اینکه مباین و بیرون باشد»، یعنی خداوند با اشیاء ممزوج نیست و بیرون از آنها هم نیست. رابطه معصوم با تو همین طور است. رابطه معصوم با کل جهان همین طور است، «کلّ‌شی محیط» است.
بنابراین شما به محض اینکه بگویید: « السلام علیک یا اباعبدالله» اگر خوب نفهمی که امام بر همه جهان محیط است، بر خودت این زحمت را روا می داری که ذهنت را از مرز ایران بیرون ببری و بروی از مرز خسروی و مهران تا کربلا و فکر کنی امام حسین آنجا پشت ضریح نشسته و تو از اینجا با او حرف می زنی. در حالی که امام حسین (علیه السلام) همین جا پیش خودت است و محیط بر تمام وجودت است.
برای همین هم شما هیچ لحظه ای نمی توانی فکر کنی که یک جایی معصوم نباشد، امام زمان نباشد. ائمه همه جا حضور دارند. شدت حضور شان به قدری زیاد است که خداوند فرمود: «......نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِیدِ = و ما انسان را آفریده ایم و مى دانیم که نفس او چه وسوسه اى به او مى کند و ما از شاهرگ [او] به او نزدیکتریم » (ق/16). وقتی گفته می شود، «ما» یعنی خدا و چهارده معصوم و فرشته ها.
«ما از رگ گردن به انسان نزدیکتریم» یعنی خداوند و اهل بیت و فرشته ها از رگ گردن به ما نزدیکترند. خداوند در آیه دیگر قرآن می فرماید: «أَنَّ اللَّهَ یَحُولُ بَیْنَ الْمَرْءِ وَ قَلْبِهِ = خدا میان آدمى و دلش حایل مى گردد» (انفال/24). خدا از خودت به خودت نزدیک تر است، معصوم هم همین گونه است. یعنی در تمام وجود تو معصوم وجود دارد، هیچ جایی از تو نیست که برای معصوم مخفی باشد.
وقتی می گویی:«السلام علیک یا ابا عبدالله»، امام حسین کجاست؟ خودت هم این را شهود می کنی و می دانی جایی نیست که بگویی «السلام علیک یا ابا عبدالله؛ السلام علیک یا صاحب الزمان» و نشنوند.
امام حسین و امام زمان در من حضور دارند؛ در زیارت جامعه می خوانیم: «وَ أَجْسَادُکُمْ فِی الْأَجْسَادِ وَ أَرْوَاحُکُمْ فِی الْأَرْوَاحِ وَ أَنْفُسُکُمْ فِی النُّفُوسِ وَ آثَارُکُمْ فِی الْآثَارِ وَ قُبُورُکُمْ فِی الْقُبُورِ = و ارواحتان در ارواح، و جانهایتان در جانها، و آثارتان در آثار، و قبرهایتان در قبرهاست».
