#روش_شناسی_تعامل_با_دنیا
#تلنگر
✅ Rhi_ra@
▪️به مناسبت ورود به ماه محرم
🔰خودشناسی از زاویه کربلا
🔺1-انسان دارای ابعاد وجودی متعددی است که معرفت و شناخت نسبت به این ابعاد به انسان کمک می کند تا حقیقت وجودی خود را بهتر بشناسد
🔺2-حسین علیه السلام ظهور همان بعد حقیقی(خودحقیقی) ماست و معاویه و یزید ظهور بُعد کاذب و نفس اماره ی ماست
بنابر این تلاش در راه شناخت فرهنگ حسینی و شناخت فرهنگ معاویه تلاش در راه معرفت نفس و شناخت خود است
🔺3-هر کس باید گمشده ی خویش را در کربلا بیابد تا خودش را از گمشدگی نجات دهد
🔺4-در واقع هر کس باید خودش را در کربلا پیدا کند
♻️بنابر این بیایید در ماه محرم تفکر در خویش را از زاویه کربلا دنبال کنیم...
✍️ حامد جوارانی_96/6/31
✅ Rhi_ra@
۳۱
شهریور
🔰ناهشیاری
اکثر انسانها دچار بیماری نا آگاهی و ناهشیاری هستند و تمام کارها و انتخابهایشان مکانیکی و بدون توجه و خودکار است که این ناهشیاری انسان را از مقام انسانیت به دور می افکند و آنها باید از این خواب گران بیدار شوند
و تنها راه بیداری توجه دادن انها به (خودحقیقی) آنهاست
✍️حامد جوارانی_96/06/24
🌼🌺🌸
Rhi_ra@
۳۰
شهریور
🔰 نقابها
🔻باید خودت را بیابی؛ تو گمشده ای هستی در پس نقابها ، آفتابی در پشت ابرها...
باید به زیارت خود بروی ، به اعماق درونت؛ جایی که به جز خودت کسی نیست
ملاقاتی شگفت است دیدار خود با خود،پدیده ای جدید رخ می دهد، انفجاری عظیم، گویا دیگر تو خودت نیستی
اگر خودت را نیابی اگر گمشده ات را پیدا نکنی هیچ چیز را نه می شناسی نه می یابی؛پس به دنبال خودت باش بشریت گمشده ای بزرگ تر از خودش ندارد
🔻از وقتی که به دنیا آمده ای خانواده وجامعه واطرافیانت نقابهایی را بر تو تحمیل کرده اند وتو را از خودت جدا کرده اند و تو گمشده ای حیرانی...
🔻اگر نگاهی عمیق به اطرافیانت بیاندازی متوجه پدیده ای غریب می شوی اگر بیشتر دقت کنی خواهی یافت که همگی از صبح تا شب در حال دویدن هستند چشمهایشان را بنگر منتظرند،گمشده ای دارند؛ به دنبال آرامشند ولی آن را نمی یابند در خواب هم در حال دویدن هستند
آنها خود را گم کرده اند و به دنبال این هستند تا این حس گمگشتگی را ارضا کنند...
✍️ حامد جوارانی_96/6/22
🌺🌸🌼
Rhi_ra@
۳۰
شهریور
🔰عیارسنج های جان
دوستی عزیز دیروز باارسال پیامک پرمحتوای زیر مرا مسرور ساخت👇
"غدیریعنی کسانیکه عقب مانده اند برسند
وکسانیکه جلو رفته اند برگردند،تاباولایت حرکت کنند.عیدغدیرخم مبارکباد"
💠امادونکته:
1⃣فارغ ازسیل پیامک های خوش خط و خالی که در روزهای این چنینی برای یکدیگر ارسال می کنیم ،تاهنگامی که حوادثی چون غدیر یا عاشورا و...راحوادثی صرفاتاریخی یعنی روزهایی که تنها درروزشمارها خاک می خورند می دانیم
بین ماودرک معنای عباراتی چون(کل یوم عاشورا)فرسنگ هافاصله است...
عاشورا وغدیرقصه ای درجان ماست که برای عیارسنجی طلای وجودمان هرروزه بلکه هرلحظه دردرونمان اتفاق می افتد...پس (کل یوم غدیر) ...
2⃣ یادمان باشد(عاشورا)نتیجه فراموشی( غدیر)است وغدیراین عصر(غدیری مهدوی) است...
✍️حامد جوارانی_96/06/19
🌼🌺🌸
Rhi_ra@
۳۰
شهریور
🔰به بهانه ی غدیر
فرمود:(هرکس که من مولای اوهستم پس علی هم مولای اوست)
انتخاب وپذیرش مولاباقلب است،یعنی تنهاباابزاری به نام قلب است که می توان کسی رابه عنوان مولای خود پذیرفت گوش ها فقط می شنوند و این قلب ها هستند که می پذیرند،گوش هاازپذیرش مولا کر هستند و چشم هاکور....
درست به همین علت است که درغدیر همه ی چشم ها دیدند و گوش هاشنیدند اما اندکی بعد درسقیفه...
واندکی بعدتر در عاشورا....
ودرست به همین علت است که گوش هاازشنیدن ندای هرروزه ی حسین زمان کرند و قلب ها کور...
ندایی که درتمام هستی طنین انداز می شودکه(هل من ناصر؟!)آیایاوری هست؟!
پس قلب ها راباید شست جوردیگرباید دید...
✍️حامد جوارانی_96/06/18
🌼🌺🌸
Rhi_ra@
۳۰
شهریور
کجایند آن مغروران عصیانگر که خیال می کردند کاره ای هستند؟ کجاست فرعون و لشکرش؟ همان فرعونی که خود را خدای مردم می خواند؟ کجاست نمرود و لشکرش؟ همان نمرودی که خود را خدا می خواند؟ کجاست قارون و ثروتش؟ همان قارونی که می گفت: این همه ثروت، حاصل علم خودم می باشد. کجاست قوم عاد؟ کجاست قوم ثمود؟ کجا هستند امپراتوری های بزرگ تاریخ؟ کجا رفتند آنهایی که ادّعای همه کاره بودن داشتند و مغرورانه خدا را هیچکاره می دانستند؟ خدایی که آنها را خلق نمود و امتحان کرد و جانشان را گرفت، بعد از آنها، میلیاردها مثل آنها را خلق نموده و امتحان نموده و جانشان را گرفته است. این برنامه ی خداست و کسی هم نمی تواند جلویش را بگیرد. ای بشر عاجز! تو را چه شده که دور برداشته ای و دعوی خدایی داری؟ آیا حتماً باید عزرائیل(ع) گلویت را بفشارد تا بفهمی که هیچکاره ای؟ چرا قبل از آنکه کار از کار بگذارد به خود نمی آیی و خود را از توهّمات خود خواهانه رها نمی کنی؟
مولایم فرمودند: « عَجِبْتُ لِلْمُتَکَبِّرِ الَّذِی کَانَ بِالْأَمْسِ نُطْفَةً وَ یَکُونُ غَداً جِیفَة ــ در شگفتم از آن فرد خودبزرگ بینی که دیروز نطفه بود و فردا مردار خواهد شد.»
و فرمود: « مَا لِابْنِ آدَمَ وَ الْفَخْرِ أَوَّلُهُ نُطْفَةٌ وَ آخِرُهُ جِیفَةٌ وَ لَا یَرْزُقُ نَفْسَهُ وَ لَا یَدْفَعُ حَتْفَه ـــ فرزند آدم را با فخر چکار؟!! آغازش نطفه است و انجامش مردار، و نه می تواند خودش را روزی دهد و نه نمی تواند جلوی مرگش را بگیرد.»
ای بشر! تو همان منی گندیده ای هستی که پدرت از پستترین عضو خودش تو را در پستترین عضو مادرت ریخت، و خدای متعال در کثافتخانه ی رحم مادرت را جنینی چندش آور ساخت. در آن هنگام، غذایت، خون حیض مادرت بود. آنگاه از پستترین عضو مادرت تو را بیرون انداخت در حالی که غرق در کثافات بودی. در آن هنگام، چنان عاجز بودی که حتّی قدرت دور کردن مگسی از صورت خود را هم نداشتی. آنگاه خدای متعال، مهر تو را در دل پدر و مادر افکند و آنها را نوکر تو قرار داد تا تو را بی آنکه نفعی برایشان داشته باشی، بپرورانند. آنگاه که بزرگت کرد، توهّم خدایی به سرت زد و خیال کردی که همه کاره ی جهان هستی. مدّتی اندک به تو فرصت جولان داد تا اسب عصیان و گردن کشی را بتازانی، و از توهّم خدایی، لذّت ببری. امّا ناگهان سستی و پیری را بر تو غالب خواهد ساخت، به نحوی که حتّی روی پا خود هم نتوانی بایستی. کارت را به جایی می رساند که حتّی برای دستشویی رفتن هم محتاج مخلوق خدا شوی. وقتی غرور و نخوت و بزرگی ات زیر پاها له شد، آنگاه مأمور خدا به سراغت می آید تا بینی ات را به خاک بمالد و گلویت را سفت بفشارد، تا بفهمی که فرمانروای مطلق جهان کیست. آی بشر غافل! آیا نمی خواهی قبل از آنکه به این مرحله برسی، به خود آیی و به عجز خود اعتراف کنی؟ آی بشر! به چیز خود می نازی؟ به بدنی که با میکروبی ناچیز، نالان می شود و عاقبت خاک خواهد شد؟ به عقلی که به تبی هذیان می گوید؟ به عمری که تا چشم باز کنی تمام شده است؟ به کشفیّات و اخترعاتی که دم مرگ، اندازه ی ارزنی ارزش ندارد؟ به ثروتی که با خود نخواهی برد؟ زود باشد که دو دست خویش به دندان ندامت بگزی، و دود حسرت از دلت فروان کند؛ امّا چه دیر خواهد بود آن روز.
منبع:استادایمانی
۰۸
اسفند
پرسش:
هدف از دنیا و زندگی در ان چیست؟اصلا دنیا یعنی چی؟
پاسخ:
خدای تعالی فرموده است:
« گفت: اى ابلیس! تو را چه شده است که با سجده کنندگان نباشى؟ ؛ گفت: من آن نیستم که براى بشرى که او را از گلى خشک، از لجن ماندهى بدبوى آفریدهاى سجده کنم...